As de voor nie recht war asder ant akkere wart daan zeen ze dader nie goe kost akkere.  Ter warre zelfs prèèskampe tusse de boere vur de mietst rechte voor te akkere.  Da war oppe grut veld va mier as honnert mièter lank.  Euverant kreeg der daan de kans vur een poar vore te akkere be oer pièrt en daan woort da gemiète be de koor ter lengst.  Diè de rechtste voor kos akkere die kreeg daan ne prèès en nog nen beker ter bovenop. 

Asder vrugger ant akkere war daan liepe ter oog altèèt akkermennekes de plog noa vur de moaje en de pierlinge op te iète want daan lage dij bovenop, daan koste ze ter goed oan en moste ze nie dabbe vur ter ien uit de grond te krège.  Dij klèèn wit-zwarte veugelkes be oog zoe wa grèès oppe rug dij zitte ter nog wèl mer ge ziet ze toch nie zoe vool nemie as vrugger.  Vantèèt warre ze zoe taam dadar ze bekans onner akkerde want ze zoon inne voor geloepe hemme moe der bezig war vur toch mer drek anne moaje te kunne dij bovenop kwampe te ligge. Rond de koi doa zoaten de koihujerkes, da warre ter vanne zelleste familie mer dij haan ne gièle buik en zoe wa gruunechtig oppe rug.  Ze zeen da dij de koi ant huje warre mer egelek zoate dij doa vur de biestekes dij rond de koi vloge optiète. 

Asder ant grave war daan proade ze nie van een “voor” mer van e speet.  Onner in da speet deen ze daan wa mest uit de mesthoep en daan graafde ze de ièr van het volgende speer doa bovenop.  Op dij manier hadder de zevere grond vabove ligge en asder daan drek zèède dan kwampe oer legume uit vurda tet onkruid ter op stond.  Daan zaagder goed moeda der most wieje, krebbere en gritsele. 

Ne mesthoep hemme ze tegewoordig oog nemie dink ich.  Noa hèèt da ne composthoep, da klinkt zoe wa sjieker en vool mest vanne bieste vur ter op te goië hemme de mieste oog nemie.  Buite wa mest vanne pruuske of ne knoarie, as ze da nog hemme, en wa stronte uit ne kattebak hemme ze niks nemie en da giet daan miestal de voalbak in dink ich.

Een “voor” om te ploegen en een “speet” om te graven.

Als de voor niet recht was als je aan het ploegen was, dan zeiden ze dat je niet goed kon ploegen.  Er waren zelfs wedstrijden tussen de boeren om de meest rechte voor te ploegen.  Dat was op een groot veld van meer dan 100 meter lang.  Om beurt kreeg je dan de kans om een paar voren te ploegen met uw paard en dan werd er gemeten met een koord er langs.  Die de rechtste voor kon ploegen kreeg dan een prijs en bovendien nog een beker. 

Als je vroeger aan het ploegen was dan liepen er ook altijd witte kwikstaarten de ploeg na om maden en regenwormen op te eten want die lagen dan vanboven, dan konden ze er goed aan en moesten ze niet in de grond scharrelen om er één uit de grond te krijgen.  Die klein wit-zwarte vogeltjes met ook zo wat grijs op hun rug zitten er nog wel maar je ziet ze niet zo veel meer als vroeger.  Soms waren ze zo tam dat je ze bijna onderploegde want ze zouden in de voor gelopen hebben waar je bezig was om toch maar aanstonds aan de maden te zitten die bovenaan kwamen te liggen.  Rond de koeien zaten de gele kwikstaarten, dat waren er van dezelfde familie maar die hadden een gele buik en waren wat groenachtig op hun rug.  Ze zeiden dat die de koeien aan het hoeden waren maar eigenlijk zaten die daar om de beestjes die rond de koeien vlogen op te eten. 

Als je aan het graven was dan praatten ze niet over een “voor” maar over “e speet”.  Onder in dat “speet” deden ze dan wat mest uit de mesthoop en dan spitten ze de aarde daar bovenop.  Op die manier had je de zuivere grond vanboven liggen en als je dan direct zaaide dan kwamen uw groente uit voor dat er onkruid op stond.  Dan zag je goed waar je moest wieden, hakken en harken. 

Een mesthoop hebben ze tegenwoordig ook niet meer denk ik.  Nu heet dat een composthoop, dat klinkt zo wat sjieker en veel mest van de beesten om er op te gooien hebben de meesten ook niet meer.  Buiten wat mest van een grasparkiet of een kanarievogel, als ze dat nog hebben, en wat stronten uit een kattenbak hebben ze niets meer en dat gaat dan meestal de vuilbak in.

WIGO